شکستگی بازو یک آسیب نسبتا رایج، مخصوصا در میان افراد مسن و مبتلایان به پوکی استخوان است. استخوان بازو در بالای دست قرار دارد و معمولا در اثر زمین خوردن یا وارد شدن ضربه‌ی مستقیم می‌شکند، هرچند تقریبا هشت درصد از شکستگی‌های بازو مخصوصا در افراد مسن پاتولوژیک یا مرضی هستند- یعنی در اثر بیماری‌هایی همچون بیماری پاژه استخوان ایجاد می‌شوند.

علل و انواع شکستگی بازو :

شکستگی بازو با توجه به محل شکستگی به سه گروه اصلی طبقه بندی می‌شود. این سه گروه عبارتند از:

شکستگی‌های پروگزیمال بازو (شکستگی قسمت بالایی بازو)

شکستگی پروگزیمال بازو در نزدیکی شانه اتفاق افتاده و بیشتر در بزرگسالان مبتلا به پوکی استخوان دیده می‌شود. شکستگی پروگزیمال بازو زمانی اتفاق می‌افتد که مفصل کروی گودالی شانه بشکند، بدین معنی که شکستگی دقیقا در بالای استخوان بازو- یا استخوان دست- قرار دارد. در بسیاری از افرادی که به این نوع شکستگی دچار می‌شوند شانه‌‌ی آسیب دیده دیگر تحرک اولیه را به دست نخواهد آورد، حتی اگر آسیب به خوبی و کاملا درمان شود.

شکستگی‌های دیستال بازو :

شکستگی انتهایی استخوان بازو بر آرنج تاثیر گذاشته و شامل شکستگی در پائین‌ترین قسمت استخوان بازو می‌باشد. این نوع شکستگی‌ها اغلب در اثر آسیب مستقیم اتفاق افتاده و معمولا در تصادفات جاده‌ای دیده می‌شوند. اما این نوع شکستگی در افراد مسن در اثر زمین خوردن نیز اتفاق می‌افتد. معمولا پس از شکستگی دیستال بازو، برای بازیابی ساختار و عملکرد آرنج به جراحی نیاز است.

شکستگی‌های مید شفت بازو :

شکستگی‌های مید شفت بازو در میانه استخوان بازو اتفاق می‌افتند و معمولا مفصل آرنج یا شانه را درگیر نمی‌کنند. این شکستگی‌ها ممکن است در اثر تصادفات جاده‌ای، آسیب‌های ورزشی، و حتی زخم‌های ناشی از شلیک گلوله ایجاد شوند، هرچند این نوع شکستگی‌ها در افراد مسن معمولا در اثر زمین خوردن اتفاق می‌افتند. در اکثر موارد، این آسیب‌ها را می‌توان بدون نیاز به جراحی نیز کاملا درمان کرد.

عوارض شکستگی‌های استخوان بازو :

در اکثر موارد، پس از درمان شکستگی، تحرک نیز به مفصل برمی‌گردد هرچند در برخی موارد عوارضی نیز ایجاد می‌شود. این عوارض عبارتند از:

• جوش نخوردن استخوان. زمانی که استخوان جوش نخورد، آن را جوش نخوردن استخوان می‌نامند. در هنگام درمان باید تمام موارد موثر در درمان در نظر گرفته شوند زیرا جوش نخوردن استخوان علل مختلفی دارد که رایج‌ترین آنها سیگاری بودن بیمار است.
• جوش خوردن نامناسب. این مشکل زمانی رخ می‌دهد که استخوان به طور نامناسب جوش خورده باشد. جوش خوردن نادرست زمانی رخ می‌دهد که در طول درمان، استخوان به درستی ثابت نشده باشد.
• آسیب به عصب. اعصاب دست در نزدیکی استخوان بازو قرار دارند و در هنگام شکستگی ممکن است اعصاب نیز آسیب ببینند. مخصوصا در هنگام شکستگی استخوان بازو معمولا عصب رادیال نیز آسیب دیده و باعث بی حسی و خارش یا سوزش پشت دست می‌شوند. این آسیب به طور طبیعی پس از چند ماه بهبود می‌یابد.
• سفتی مفصل. معمولا پس از شکستگی‌های پروکسیمال و دیستال، به ترتیب شانه یا آرنج سفت می‌شوند. ممکن است فرد دوباره تحرک کامل این مفاصل را به دست نیاورد و همچنین احساس ضعف در این مفاصل داشته باشد.

تشخیص شکستگی بازو :

برای تشخیص اینکه آیا فرد دچار شکستگی شده است یا خیر، پزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی انجام داده و وجود هرگونه تورم و درد در قسمت بالای دست، آرنج و شانه را بررسی می‌کند. همچنین ممکن است پزشک از بیمار بخواهد انگشتان و مچ خود را حرکت داده و علائم بیرون زدگی استخوان را بررسی کند. همچنین پزشک یک عکس رادیوگرافی برای بیمار تجویز می‌کند تا محل دقیق شکستگی، و شدت آن را مشخص سازد.

نکات درمانی شکستگی بازو :

درمان شکستگی بازو در اکثر موارد نیاز به جراحی ندارد زیرا معمولا استخوان از جای خود در نمی‌رود. در بیشتر شکستگی‌های بازو از قالب‌های گچی استفاده نمی‌شود، بنابراین پزشک به منظور کاهش حرکت و بهبود کامل دست، استفاده از آویز دست (اسلینگ) یا بریس را توصیه می‌کند. اگر اجزای استخوان جدا شده و در جایی دورتر از محل استخوان قرار گرفته باشند، برای جلوگیری از جوش نخوردن استخوان به جراحی نیاز است.

نکات مربوط به بهبود شکستگی بازو عبارتند از :

• برای کمک به بهبود شکستگی و مدیریت بهتر درد، می‌توان از کیسه یخ روی محل آسیب استفاده کرده و محل را بالا نگه داشته یا از داروهای مسکن (با توجه به شدت درد می‌توان از مسکن‌های تجویزی یا پیشخوانی) استفاده کرد.
• به منظور بازگرداندن حرکت به مفصل آسیب دیده، چه جراحی انجام شده باشد و چه خیر، فرد به توانبخشی نیاز دارد.
• روش‌های درمان غیر جراحی مانند استفاده از گچ و آتل یا آویز دست ممکن است باعث سفتی آرنج شود، بدین معنی که برای تقویت و رفع سفتی عضلات، و بهبود حرکات، فرد باید مدت زمان بیشتری تحت درمان با فیزیوتراپی قرار گیرد.
• اگر شکستگی به جراحی نیاز داشت، احتمالا فرد باید از روزهای اول پس از عمل تحت فیزیوتراپی نیز قرار گیرد. همچنین ممکن است پزشک به بیمار بگوید که برای مدت ۱۲ هفته زیاد از دست آسیب دیده استفاده نکند تا دست بدون ایجاد عوارض، فرصت بهبود داشته باشد.